Po raz trzeci zorganizowaliśmy wyjazd w rocznicę wyzwolenia niemieckiego obozu koncentracyjnego w Ravensbrück. W tym największym obozie koncentracyjnym dla kobiet więziono podczas II wojny światowej ponad 132 tysiące kobiet 27 narodowości, z których zginęło około 90 tysięcy. Ravensbrück to również miejsce cierpienia i męczeńskiej śmierci ok. 32 tysięcy polskich kobiet, dziewcząt i dzieci. Do obozu już 23 września 1939 roku przywieziono pierwsze Polki: działaczki polonijne z Niemiec, członkinie „Związku Polaków w Niemczech“, „Związku Harcerstwa Polskiego“ w Niemczech, działaczki spod znaku „Rodła“ i nauczycielki języka polskiego.
W latach 1942 – 1944 w Ravensbrück przeprowadzono pod przymusem zbrodnicze operacje doświadczalne wyłącznie na młodych Polkach – więźniarkach politycznych. Operacjom kostnym i mięśniowym poddano 86 więźniarek, przy czym wiele z nich, które przeżyły, zostało kalekami. Więźniarkami obozu były m.in. Zofia Pociłowska, Maria Bortnowska, Karolina Lanckorońska, Wanda Półtawska czy Grażyna Chrostowska. Niezmierzone cierpienia, jakim poddane było pokolenie Polaków żyjących w czasie II wojny światowej, nie mogą być zapomniane. To miejsce, ok. 100 km na północ od Berlina, zasługuje na otoczenie szczególną pamięcią, jako symbol walki polskich kobiet o zachowanie człowieczeństwa i godności w skrajnie trudnych warunkach obozu koncentracyjnego i cmentarz, na którym „Jedynym Ich grobem jest nasza pamięć”.
Kobiety umierały tam z przepracowania, głodu, oraz wielu chorób. Do niedawna ich mogiła była bezimienna, ale dzięki poszukiwaniom Doktora Harrego Schulza ustalono nazwiska 84 kobiet z 99 tam spoczywających. Pośród nich są 43 Polki. W 1975 roku przy grobie postawiono tablicę informującą o tym, że jest to miejsce spoczynku kobiet z Ravensbrück. Natomiast w 1991 roku na mogile postawiono łącznie 15 granitowych krzyży oraz figurę kobiety z dzieckiem. W miejscu, gdzie znajdował się obóz koncentracyjny dla kobiet w Neubrandenburgu nie zachował się żaden z budynków obozowych, obecnie na tym miejscu znajduje się zakład produkcyjny, podobnie jest z Fabryką Zbrojeniową tzw. Warsztatami Mechanicznymi w Neubrandenburgu dokąd więźniarki chodziły codziennie ok. 30 min. do pracy. Aktualnie na tym terenie znajdują się budynki mieszkalne.
Partnerzy: Grupa Azoty Zakłady Chemiczne Police SA. (PARTNER GŁÓWNY), Zarząd Morskich Portów Szczecin – Świnoujście SA., Fundacja Orlen Dar Serca.
