Z głębokim żalem i smutkiem żegnamy byłe więźniarki niemieckiego obozu koncentracyjnego Ravensbrück ś.p. Helenę Hegier-Rafalską, ś.p. Stanisławę Śledziejowską-Osiczko i ś.p. Janinę Wyrzykowską, które 22 maja 2017r. razem, jakby umówione, odeszły do Domu Ojca.

Pamięć jest nieśmiertelna – niech ta pamięć o polskich kobietach – bohaterkach zostanie przekazana w sztafecie pokoleń i stanie się częścią naszej narodowej historii. Pamiętamy o Ich cierpieniu, dziękujmy Panu Bogu za Ich wiarę, możliwość naszego spotkania z nimi w ostatnich latach i ich pracę dla dobra naszej Ojczyzny. Niech spoczywają w pokoju ciesząc się w niebie ze spotkania z Bogiem i przyjaciółkami z lat młodości.

Helena Hegier-Rafalska
Urodziła się 7 września 1916r. w Kiszyniewie w Besarabii, pod zaborem carskim. Córka Anny i Franciszka Hegier. Przed wojną wraz z rodziną mieszkała w Brześciu. W czasach szkolnych należała do harcerstwa. W 1934 r. zdała maturę. W 1935r. zapisała się do Stowarzyszenia Kultury Wschodniej. Pracowała w Izbie Skarbowej w Brześciu, następnie w Pińsku. Wojna zastała ją w Kamieniu Koszerskim, skąd wróciła do Brześcia. Następnie przez zieloną granicę, w grudniu 1939r. dotarła do Warszawy. W czasie II wojny światowej działała w Związku Walki Zbrojnej (ZWZ). Została aresztowana na początku 1941r. Najpierw osadzono ją w więzieniu w Radzyniu Podlaskim, następnie w więzieniu na Zamku Lubelskim. Pod koniec września 1941r. została wywieziona do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück, gdzie wielokrotnie poddawano ją eksperymentom medycznym. Po wyzwoleniu obozu wróciła do Warszawy i rozpoczęła pracę jako urzędniczka, jednak z powodu złego stanu zdrowia przeszła na rentę w wieku 41 lat. Udzielała się w Klubie Ravensbrück, w Związku Kombatantów i Stowarzyszeniu Maksymiliana Kolbego. Jej wspomnienia z czasu pobytu w KL Ravensbrück ukazały się w zbiorze zatytułowanym “Ponad ludzką miarę”. Mieszkała w Warszawie. Zmarła 22 maja 2017 roku.

Stanisława Śledziejowska-Osiczko, numer obozowy 7712
Urodziła się 17 listopada 1924r. w Toruniu. Szkołę podstawową ukończyła w Toruniu. W 1938r. rodzina przeprowadziła się do Świdnika, gdzie ojciec Stanisławy, kapitan Stanisław Śledziejewski organizował lotnisko- Świdnik LOPP. Edukację w gimnazjum lubelskim przerwała wojna. Od wiosny 1940r. należała do ZWZ – jako łączniczka, kolporterka prasy podziemnej. Aresztowana została przez gestapo 7 lutego 1941r. Przeszła ciężkie badania w więzieniu “Pod Zegarem” i na Zamku Lubelskim. Skazana na karę śmierci 21 września 1941r. Wysłano ją “sondertransportem” do obozu w Ravensbrück. W obozie koleżanki nazwały ją “Śledziem”. Operowana doświadczalnie 30 października 1942r. 27 kwietnia 1945r ewakuowana z obozu na zachód w kierunku Lubeki. Tu na początku maja 1945r. zastało ją wyzwolenie. Powróciła do Świdnika. Następnie zdała “małą maturę” w Krakowie, a w 1947r podjęła pracę jako sanitariuszka w Domu Pracy Kobiet we Wrocławiu. Później zamieszkała w Szczecinie, prześladowana przez Urząd Bezpieczeństwa (oskarżono ją o szpiegostwo na rzecz krajów imperialistycznych). W grudniu 1949r. w Jarosławiu wyszła za mąż za Henryka Osiczko. Matka trzech synów: Krzysztofa, Jacka i Leszka. Krótko pracowała zawodowo ze względu na stan zdrowia. Po badaniach lekarskich w 1958r. na Akademii Medycznej w Warszawie była na leczeniu w Stanach Zjednoczonych. Później otrzymała rentę specjalną. Mieszkała w Jarosławiu. Zmarła 22 maja 2017 roku.

Janina Wyrzykowska, nr obozowy 52498
Urodzona w Warszawie w 1928 r. w rodzinie rzemieślniczej (z domu Głódź). Latem 1944r. po upadku Powstania Warszawskiego została wraz z matką wywieziona do obozu w Ravensbrück, a następnie do podobozu w Eberswalde, gdzie do końca wojny pracowały w fabryce zbrojeniowej przy produkcji granatów i bomb. W kwietniu 1945r. więźniarki przetransportowano do Szwecji, skąd z mamą po kilku miesiącach leczenia wróciły do Polski. W Warszawie odnalazły babcię oraz bratową. Ojciec i brat wrócili z innego obozu pod koniec października 1945r. Skończyła liceum pedagogiczne i kurs księgowości. Pracowała jako księgowa w handlu zagranicznym na stanowiskach kierowniczych. Mieszkała w Warszawie. Zmarła 22 maja 2017r.

Paweł Woźniak

Więcej: www.polskiewartosci.pl/jedynym-ich-grobem-jest-nasza-pamiec


Żegnamy więźniarki Ravensbrück